وصف حال (۱۶)

شاد و سبکبارم.

به مانند وقتی که تنبلانه در گرمای آفتابی لمیده و به چشم‌انداز لبریز پس از بارانش نگاه می‌کنم. بدون موج‌زدن هیچ اندیشه‌ی خاص در ذهن و روانم، اما سرشار از شوقی عمیق، ناب و دلربا.

به‌تجربه چنین لحظاتی را بسیار نادر، ناپایدار و زوال‌پذیر یافته‌ام. اما این نیز خود غنیمتی است.