وصف حال (۱۸) - پنجره

فعلاً تا مدتی بنای نوشتنم نیست؛ چرایی‌اش هم در حوصله نیست، همین بگویم که در این بیابان خشک عادت و روزمرگی کوره‌راهی است و اگر به مقصد برسد شاهراه.