چند روز قبل از علیرضا محمدیزاده عزیز شنیدم که روزنامهی «آینده نو» یکی از سخنرانیهای ملکیان در اصفهان را که متن آن برای نخستین بار در وبلاگ عقلانیت معنویت منتشر شده بود چاپ کرده است و او در این خیال و تصور که برای این کار از من و یا دیگر نوسیندگان آن وبلاگ و یا از کانون توتم اندیشه که آن سخنرانی را برگزار کرده بود اجازهای گرفته شده است. امروز لینک آن در سایت روزنامه بدستم [۱ و ۲]. جالب است، در آن هیچ اشارهای به منبع مطلب نشده است و در عین حال حتی به خود این زحمت را ندادهاند که اشکالات تایپی و یا ویرایشی متن اصلی را اصلاح کنند. قسمتهایی از متن را نیز بی هیچ ملاحضهای به صلاحدید خودشان جرح و تعدیل کردهاند و اینقدر احساس مسئولیت نکردهاند که لااقل در محتوای اصلی آن دخل و تصرفی نکنند.
بازهم قصهی تکرای کپی رایت که ظاهرن هیچ جوری به خرج اهالی مطبوعات ما نمیرود. روزنامهی آینده نو ادعای اصلاحطلبی دارد و تا آنجا که من میدانم امین بزرگیان مسئولیت سرویس اندیشه آنرا به عهده دارد – امین بزرگیانی که مقالات خوبش در ماهنامه آفتاب هنوز از یادم نرفته است - پس چرا باز هم با این همه ادعا به بدیهیترین حقوق هم احترام نمیگذارند و اینطور از سر بیمسئولیتی رفتار میکنند؟ یک تماس کوتاه با نویسندگان وبلاگ یا کانون توتم اندیشه و صلاح و مشورت با آنها اینقدر کار سختی است؟ پس آن ایمیلهای وامانده سمت چپ وبلاگ عقلانیت معنویت و یا سایت رسمی کانون توتم برای چیست؟ اصلاً اینها بهکنار، آیا فکر نمیکنند که شاید مؤلف و صاحب اصلی آن مطلب - مصطفی ملکیان - هم نخواهد که فلان مطلباش در فلان نشریه منتشر شود؟ (که در این مورد مشخص آقای ملکیان از من خواسته بود آن سخنرانی در هیچ نشریهای چاپ نشود).
چند بار سعی کردهام که با یکی از مسئولین آن روزنامه صحبت کنم ولی مثل اینکه کاری از دستام بر نمیآید؛ فقط از اهالی آن مطبوعه میخواهم قدری به اساس غیراخلاقی و عواقب غیرفرهنگی این اقدام فکر کنند. همین!
خب البته رعایت نکردن حق کپی رایت در بعضی موارد بد هم نیست! نمونه بارزش سی دی و دی وی دی های فیلم های معتبر جهانی است که بعضا خیلی زودتر از نمایش در کشور تولید کننده در ایران به آسانی و با مبلغ ناچیزی در دست است!
;)
البته این موضوع سبب نمی شود که آرزو برای رعایت این حق مشروع برای هر ناشر و نویسنده و صاحب اثری فراموش شود.
سلام آقای داستانپور.
ظاهرا ذکر منبع وبلاگی برای روزنامهها کسر شأن به حساب میآید.
جالب است بدانید که چندی قبل هم خبرگزاری مهر که مدعی اخلاق رسانهای است مقاله" خود را بشناس" را از وبلاگ نیلوفر برداشت و بدون ذکر منبع نشر داد. طرفه این که مهر نه از منبع نخستین که ویژهنامهای در بزرگداشت روحالله خاتمی است و نه از منبع دوم که کتاب راهی به رهایی است، نام برد و نه از وبلاگ نیلوفر که اولین بار آن مقاله را در وب نشر میداد، ذکری به میان آورد و بدتر از همه پانوشتهای اصلی مقاله را هم حذف کرد.
من متوجه نمیشوم که چرا ذکر منبع یک مقاله و سخنرانی این قدر بر رسانهها گران میآید.
لینک های مربوط در نیلوفر و مهر
http://malekiyan.blogfa.com/post-111.aspx
http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=395634
ارادتمند. فاضل قاسمفام
سلام. جهت کنترل صحت آدرس ایمیل، برای شما یک ایمیل فرستادم. خبرم کنید.
سلام
ارادتمندم.بابت اینکه مقالات من را مورد لطف قرار دادی متشکرم. از ناراحتی شما ناراحت شدم.مطمئنا حق با شماست فقط چندنکته:درمتن چاپ شده دربخش اول منبع ذکرشده وتشکر نیز.
من به توتم عزیز پیغام دادم ونیز اطلاع. درهرحال کدورت شما برای من ناراحت کننده بود.