وصف حال (۲۱)

از سفر چند روزه‌ام به "شمال" بازمی‌گردم. سال جدید به نشانه نیک اختری، جز نوید و خرمی پیامی برایم نداشته است و دل، این کانون شگرف آگاهی و احساس، صدها گفته ناگفته برای گفتن دارد و به رسم این صفحه می‌بایستی "وصف‌حال"‌ها قلمی می‌کردم. اما کلام "استندال"، اندیشمند و رمان‌نویس فرانسوی، به گمانم بهترین عذرخواه من می‌تواند باشد:

«سخت، بسی سخت، می‌کوشم که سرد و خشک باشم. دل من، به خیال خود، حرف‌ها دارد که دهانی به پهنای فلک می‌خواهد، اما می‌کوشم که خاموشش بدارم. مدام دستخوش ترسم که مبادا در آن حال که گمان می‌کنم حقیقتی را بیان کرده‌ام تنها آهی برآورده باشم.»

سال نو مبارک، پیروز و بهروز زندگی کنید.